روش تشخیصی نبض، در طب سنتی چین، گرفتن نبض، از روش‌های تشخیصی بسیار برجسته است. در این طب، ۲۷ نوع نبض شناخته شده است که هر کدام به بیماری‌های ویژه ای در تن یا روان برمی گردد. البته نبض چینی، روش پایانی تشخیصی است و باید با شرح حال و بررسی های نخستین بیمار هم داستان شود.
اگر این روش به درستی به کار گرفته شود، کمک شایانی در گزینشی شیوه درمان طب سوزنی نیز خواهد بود. تا جایی‌که این روش می‌تواند بیماری‌های درونی را که هنوز نشانه ها ی آشکاری پیدا نکرده‌اند، نیز بیابد و بر این پایه، پزشک به پیشگیری از آغاز و بالا گرفتن بیماری بپردازد.
برای نمونه یکی از گونه های نبض را نبض سیمی می‌نامند. در این بیماری، نبض گیرنده، سرخرگ را در زیر انگشت خود مانند سیمی سفت در می یابد.
بودن این نبض می‌تواند برآمده از بیماری‌های وابسته با بسته شدن رگ ها باشد که برای نمونه، در سالمندان دچار بیماری‌های قلبی عروقی دیده می‌شود.
برای خواندن مطالب درمورد لاغری با طب سوزنی:
این روش، در در کنار روش های تشخیص امروزی و به ویژه هنگامی که ساز و برگ پیشرفته تشخیصی امروزی، در دسترس نباشند یا با تنگنا همراه باشند، بسیار ارزشمند است.
در هر بررسی، در ساده ترین شیوه ۱۲ نقطه نبض را در هر دو دست گرفته می شود. ولی پزشکانی ورزیده در تشخیص نبض می خواهد چراکه این روش، نیاز بسیار فراوانی به چیره دستی و سال ها کارآزمایی بالینی دارد و به گفته استاد نگارنده در زمینه نبض، دست کم پانزده هزار بار نبض گیری درست نیاز است تا بتوان به یک درمانگر، نام نبض گیر داد. (۱۳۱) ولی به هر روی، در جنگ های دیرباز خاور دور و پزشکی سینایی ایران از آن بهره ها ب رده شده است.
بُن مایه پژوهش بیشتر در مورد روش تشخیصی نبض
سین والش، اماکینگ، برگردان به زبان انگلیسی: استفن برچ، چرچیل لیوینگستون، راهنمای بالینی تشخیص نبض، برگردان دکتر وحید قاسمی، دکتر کمیل ذوالقدر، دکتر رضا جعفرقلی، نشر اشراقیه، چاپ نخست، ۱۳۹۸. (۱۳۱)
